ای کعبه مقصود !

قفل دل بر ضریح چشمان تو بسته ایم و مبتلای درد عشق و جنون و عذابیم . از خمار چشم تو بیماریم و در دام زلف تو گرفتار . از لهیب عشق تو بی قراریم و بر کمند مهر تو دچار .

امان از نرگس مست و فغان از دام گیسویت

که دایم در کمین این دل شیدا و صحرایی است

دل من بسته ی مویت ، اسیر طاق ابرویت

دمادم در تب و تاب از چنان زلف چلیپایی است

شبی مهمان قلبم شو ، تو ای روح اهورایی

ببین ویرانه دل را ، اسیر درد تنهایی است

ای یوسف حسن و ملاحت ! باز آی که چشم ما چون یعقوب در هجر تو سرشک غم به دامان می ریزد .

دل ما کربلاست

         سینه ی ما بقیع

                      و چشم ما فرات .

ای دادخواه شهیدان عشق ! ای زائر غریبانه ی بقیع و کربلا !

ای نگاه حسرت تو سوار بر امواج فرات !

تا کی مقیم سکوتی و در انتظار «انتظار»!

دلنوشته از : فاطمه (دی ماه 1386)