وقتی که حضرت محمّد(ص) رحلت فرمودند، گروهی از مسلمانان در حالی که هنوز بدن مطهّر پیامبر خدا روی زمین بود، به محلّی به نام سقیفه رفتند و ابوبکر را به جانشینی پیامبر برای رهبری جامعه اسلامی، برگزیدند. حضرت زهرا(س) در این زمان مدافع شماره یک امامت حضرت علی(ع) بودند، و با یادآوری ماجرای غدیر خم و استدلالات دیگر، یادآور می شدند که پیامبر برای خودش جانشین را برگزیده بود.

محمود بن ولید، روزی حضرت زهرا(س) را در کنار قبر حضرت حمزه(ره) یافت و از او در مورد دلایل امامت حضرت علی(ع) سؤال کرد. بعد از شنیدن استدلالات حضرت، پرسید: «بانوی من! پس چرا علی سکوت کرد و حق خود را نگرفت؟»

حضرت زهرا(س) در پاسخ به این سؤال، پاسخ بسیار مهمی دادند که جای تأمّل فراوان دارد: «مَثَل امام، مَثَل کعبه است، مردم باید دور کعبه بچرخند و نه اینکه کعبه به دور مردم بچرخد.»(نهج الحیاة، ص39، به نقل از کتاب المناقب علامه شمس الدین بن الجرزی و کتاب بحارالانوار)

به نظر من با این فرمایش حضرت زهرا(س) به خوبی می توانیم فلسفه غیبت حضرت مهدی(عج) را درک کنیم. علّت غیبت حضرت مهدی این است که خود ما از او فاصله گرفته ایم و در نتیجه از رهبری او محرومیم. به راستی چقدر به فکر امام زمان هستیم؟ اگر هزار تومان پول گم کنیم، چقدر به دنبالش می گردیم؟ آیا یک درصد از آن را به دنبال امام زمانمان گشته ایم؟

برگرفته از وبلاگ سنگر عشق