در برابر تقاضای موسی (علیـه السلام) در مـورد رویت خدا،حق تعالی پاسخ داد:

لَن تَراني:ابدا نمی تـوانی مرا ببینی.

این ندیـدن به خاطـرشدت ظهور حق است نه دوری آن.

یعنی او آن قدر به تونزدیک است که در تخم چشم تو است و همه وجـود تو را فرا گرفته است لذا تو نمی توانی او راببینی.چرا که دیدن ، روئیت و فاصله می خواهد.

وقتی وحدت کامل باشد دیدنی درکار نیست .

یا من هو اختفی لفرط نوره :
ای کسی که ازشدت روشناییش پنهان شده است.

برای اینکه بتوانیم چیزی را ببینیم باید از او جدا شویم و فاصله بگیـریم و به جایی بـرویم که او نباشد و ازآنجا به اونگاه کنیم تا او را ببینیم.

جایی هست که خدا نباشد؟

اگر چیـزی را آن قـدربه چشم نزدیک کنیدکه به آن بچسبددیگرچشم قادربه دیدن آن نیست.

در دعـای بعـداز زیارت آل یـس درمورد امام زمان(عَجَلَ الله تَعـالی فَرَجَه)؛

تعبیرنورابصارالوریء :نورچشمهای آفریدگان به کاربرده شده است.

ازنورچشم به چشم نزدیکتر چیست؟

پس معلوم شدکه امام زمان به ماچقدرنزدیکند و هم روشن شد که چرا چشم ما امام زمان علیه السلام رانمی بیند.چشم به منزله عینک است وقدرت دید چیز دیگری است، گوش مانند سمعک است و قدرت شنوایی چیز دیگری ست. آن که می بیندومی شنودهمان امام زمان(علیه السلام) است نور ابصار الوریء یعنی نور چشمهای خلایق است ؛ چشـم که نمیتواند نور چشم راببینـد؛چشمت را ببند و بیرون نگرد.