سلام خدا و درود فرشتگان بر تو ای سید زنان بهشت، ای فاطمه جان! سلام بر تو كه نامت كلید هر قفلی است و اسمت رمز هر فتحی!
ای راز آفرینش! به خدا سوگند! قفل گنج عظیم «كنت كنزا مخفیا» به نام نامی تو باز شد، و صلای «لولاك لما خلقت الافلاك» برای تو طنین انداز!
ای محبوبه خدا! اگر تو نبودی خدا بهانه ای برای خلقت نداشت و اگر خدا تو را نمی آفرید در غربت می ماند! خدا به شوق تو آفرید و با عشق تو تجلی كرد!
آری، اگر تو نبودی
آهنگ كاروان هستی، به گوش نمی رسید و قافله وجود، به راه نمی افتاد!
اگر تو نبودی؛ بهار سبز نمی شد، تابستان نمی رسید، پاییز زرد و زمستان پیر نمی گشت!
و اگر تو نمی آمدی؛
غنچه های نشكفته، داغ پژمردگی می دیدند و پرندگان نغمه شادی نمی زدند، دختركان معصوم، در بهار، مظلومانه می مردند و در سردی آغوش خاك می آرمیدند.
اگر تو نبودی؛
زمزمه جویباران شنیده نمی شد، بادها مرثیه نمی خواندند، درختان نمی روییدند. گیاهان نمی موییدند، مهر نمی تابید، دریا نمی خروشید، آسمان نمی غرید، باران نمی بارید، گل نمی جوشید و بلبل نمی نالید!

اشك شفق سرخ، دل سیاه و سینه صبح سپید، نمی شد.
ای لیلی مجنون وجود!
خاك وجود ما، با شبنم عشق تو گل شد و درخت آفرینش به شوق تو گل كرد!
اگر تو نبودی!
آدم، دم نمی زد، نوح نوحه نمی كرد، ابراهیم در آتش می سوخت، موسی، در نیل غرق و یوسف در چاه گم می شد، گل مریم نمی شكفت، نسیم مسیح نمی وزید و بوی گل محمدی(ص) آفاق و انفاس عالم را در نمی وردید!
اگر تو نبودی؛
علی(ع) را همسر و محمد(ص) را مادری نبود! اگر تو نبودی، حسن(ع) و حسین(ع) «سید شباب اهل الجنه» نبودند!
اگر تو نبودی، هیچ ستاره ای در آسمان ولایت نمی درخشید و هرگز كوكبی در ظلمت خاك سوسو نمی زد!
اگر تو نبودی، تربت كربلا شفا نمی داد و عطر خون خدا جهان را آكنده نمی ساخت!
لاله ای نمی رویید، زنبور عسلی، شهد گل های شهادت را، نمی چشید!
و نوای نی نوا، تا همیشه روزگار، در گوش تاریخ طنین انداز نبود!
اگر تو نبودی؛………..

ادامه مطلب >>>

صفحات: 1· 2