بقیع یا بقیع‌الفرقد یا جنت‌البقیع نام قبرستانی در مدینه است که قدمتی بسیار داشته و برخی امامان شیعه در این آن مدفون هستند.

پیشینه تاریخی بقیع به دوران قبل از اسلام می‌رسد ولی در کتب تاریخی به روشنی قدمت تاریخی آن مشخص نشده‌ است. بعد از هجرت مسلمانان به مدینه، بقیع تنها قبرستان مسلمانان بوده، مردم مدینه قبل از آمدن مسلمانان به آنجا اجساد مردگان خود را در دو گورستان «بنی‌حرام» و «بنی‌سالم» و گاهی نیز در خانه‌هایشان دفن می‌کردند، در واقع بقیع اولین قبرستانی است که به دستور پیامبراکرم(ص)و توسط مسلمانان صدراسلام ساخته شد.

اولین کسی که در آنجا به توصیه پیامبر دفن شد عثمان بن مظعون بود که از دوستان نزدیک پیامبر(ص) و علی بن ابیطالب به شمار می‌رفت. حضرت علی(ع) در سخنان خود از عثمان بسیار یاد می‌کرد و بدلیل علاقه بسیار حضرت علی به وی، نام یکی از فرزندانش را عثمان نهاد.

رسول الله برخی شهدای احد و یکی از فرزندان خود بنام ابراهیم را در آنجا دفن کرد و به این ترتیب بر شرافت آن افزود.

بقیع هم‌اینک مدفن 4 امام شیعه امام حسن مجتبی(ع)، امام سجاد(ع)، امام باقر(ع) و امام صادق(ع) است. همچنین قبر اغلب زنان پیامبر و نیز عباس عموی پیامبر و فاطمه بنت اسد، مادر امام علی و برخی دیگر از بزرگان در این قبرستان قرار دارد. قبرستان بقیع در چند قدمی حرم پیامبر اکرم واقع و مورد احترام همه فرقه‌های اسلامی است .

بقیع از دیروز تا امروز

قبرستان بقیع دارای دو در ورودی است که یک در همیشه بسته و در دیگر بر روی زائران باز ‌است.

در ابتدا حرمی هشت ضلعی بود. میرزا محمدحسین فراهانی در سفرنامه‌اش این‌گونه آورده‌است که: اول چهار نفر از ائمه اثنی‌عشر است که در بقعه بزرگی که به صورت هشت‌ضلعی ساخته شده و اندرون و گنبد آن سفیدکاری است دفن شده اند.

 حرم ائمه بقیع مانند سایر حرم‌ها دارای ضریح، روپوش، چلچراغ، شمعدان و فرش بوده‌است. ابن‌جبیر می‌نویسد: قبرشان بزرگ و از سطح زمین بلندتر و دارای ضریحی از چوب می‌باشد که بدیع‌ترین و زیباترین نمونه‌است از نظر فن و هنر. و نقوشی برجسته از جنس مس بر روی آن ترسیم شده و میخکوبی‌هایی به جالب‌ترین شکل در آن تعبیه شده که نمای آن را زیباتر و جالب‌تر نموده‌است.

وهابیان 8 شوال سال 1344 هجری قمری قبور ائمه بقیع را ویران کردند.

تا آن زمان بر روی قبور پیشوایان و سایر بزرگان اسلام که در مدینه مدفون بودند گنبدها و بناهایی قرار داشت. ائمه بقیع در بقعه بزرگی که به‏ طور هشت ضلعی ساخته شده بود و اندرون و گنبد آن سفیدکاری، مدفون بودند.

پس از تسلط وهابیان بر مدینه آنها قبور و بناهای این قبرستان را تخریب کردند .

در جریان این واقعه بارگاه امام حسن مجتبی(ع)، امام سجاد(ع)، امام محمد باقر(ع) و امام جعفر صادق(ع) نیز ویران شد.

این حرکت وهابیان که ناشی از کج فهمی و نآگاهیهای بسیار آنها بود، اعتراضات بسیاری در پی داشت. علاوه بر ویرانی قبور امامان شیعه، مزار عبدالله بن عبدالمطلب و آمنه پدر و مادر پیامبر اسلام، عباس عموی پیامبر(ص) و اسماعیل از فرزندان امام جعفر صادق(ع) نیز به طور کامل ویران شد.

یکی از آفات بزرگ و خطرناک‌ تمام مذاهب و ادیان، کج‌فهمی و تندروی‌ها و برداشت‌های غلط و انحرافی و قرائت‌های خودساخته از دین است که در مقاطع مختلف از میان پیروان همان مذاهب به وجود آمده و موجب تضعیف و تفرقه در آن مذهب شده است.

برخی دفن شدگان در بقیع‏

امام حسن(ع)

امام زین العابدین (ع)

امام محمد باقر(ع)‏

امام جعفر صادق(ع)

عباس بن عبدالمطلب

فاطمه بنت اسد

فرزندان رسول خدا(ص)

اسماعیل فرزند امام صادق(ع)

ام البنین مادر حضرت عباس(ع)

ام سلمه، زینب بنت جحش (دختر عمه پیامبر)، ماریه قبطیه، زینب بنت خُزَیمه، عایشه دختر ابوبکر، حفصه دختر عمر بن خطاب، ام حبیبه دختر ابوسفیان، ام البنین و عمه‏هاى پیامبر اسلام ،

منبع سایت روضه رضوان

ابوموسی گوید: روزی نزد امام هادی (علیه السلام) رفته و عرض کردم: متوکل به من ستم می‌کند و اموالی را از من به جرم این که دوستدار شما هستم، گرفته است. اگر برای شما امکان دارد از او بخواهید تا دست از این کارهایش بر علیه من بردارد. امام (علیه السلام) فرمودند: اگر خداوند بخواهد، خواسته‌ات برآورده می‌شود.

هنگام شب شد و چندین بار از طرف متوکل پیغام رسید که باید به نزد او بروم. وقتی به دربار متوکل رسیدم، وزیرش فتح بن خاقان به من گفت: ابوموسی تو چه کرده‌ای که امیر از بس تو را طلبید، مرا به ستوه آورده؟!

نزد متوکل رفتم و او به من گفت: ای ابوموسی! ما از تو غافل شده‌ایم و تو نیز ما را فراموش کرده‌ای، چه چیزی از اموالت در نزد ماست؟ گفتم: فلان چیز و فلان مقدار پول. دستور داد 2 برابر آنها را به من دادند. هنگام خروج از قصر از فتح پرسیدم: آیا علی بن محمد (علیه السلام) به این جا آمده بود؟ گفت: نه. آیا نامه‌ای برای شما نوشته بود؟ پاسخ داد: نه. فتح به دنبال من آمد و گفت: حتماً تو از او خواستی که برایت دعا کند، پس از او خواهش کن که برای من هم دعایی بکند…

فردای آن روز به نزد امام هادی (علیه السلام) رفتم و به ایشان گفتم: سرورم! به من گفته‌اند که شما نه پیش متوکل رفته‌اید و نه درخواستی از او کرده‌اید. پس چگونه…

امام فرمودند: خداوند متعال می‌داند که ما در امور، جز به او پناه نمی‌بریم و در کارها جز به او توکل نمی‌کنیم و ما را عادت داده که از او درخواست کنیم، تا اجابتمان کند …

عرض کردم: مولایم! فتح بن خاقان به من چنین گفته است. امام فرمودند: او به ظاهر ما را دوست دارد و در باطن از ما کناره می‌گیرد. دعا برای کسی است که پروردگارش را می‌خواند. چون در طاعت خدا خود را خالص کردی و به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و به حق ما اهل بیت (علیهم السلام) اعتراف نمودی، آنگاه که از خدای تبارک و تعالی چیزی درخواست کنی، تو را بی‌بهره نمی‌گذارد.

منبع:  "زندگی و سیمای امام علی بن محمد النقی (علیه السلام)"، تألیف: آیت الله سید محمد تقی مدرسی

رابطه عمیق حضرت امام با مقام معظم رهبری و علاقه دوطرفه آنان در دوران پیش از انقلاب و پس از آن تا رحلت امام بر همگان روشن است.

ظاهراً تقدیر بر آن بود که این رابطه، پس از رحلت امام هم در شکلی خاص تجلی یابد و آن، ماجرایی بود که هنگام تدفین امام رخ داد و بدن مطهر ایشان با کفنی که آیت الله خامنه ای برای خود تهیه نموده بودند کفن گردید و دفن شد.

آقای توسلی (از اعضای دفتر امام) در مصاحبه ای این ماجرا را تعریف نموده اند که ما نیز آن را در سالروز تدفین امام نقل می کنیم: «ساعت ده و بیست دقیقه شب بود که دل مهربان امام از حرکت ایستاد و صدای شیون و ضجه به آسمان رسید. مسئولان تراز اول اعلام کردند که همه آرام باشند، چون اعلام خبر در آن وقت شب صلاح نیست. حدود ساعت دو بعد از نیمه شب، جنازه امام را به خانه شان بردیم . … سپس مشغول تکفین شدیم و برد یمانی ای را که حاج شیخ حسن صانعی آورده بودند روی آن پیچیدیم و قرآنی را روی سینه امام قرار دادیم. صبح به علت کثرت جمعیت تدفین امام انجام نشد و کفن از بین رفت و جنازه را به جماران برگرداندیم. در آنجا حضرت آیت الله خامنه ای، بردی را که برای خود نگه داشته بودند، فرستادند، قرآن را روی همان کفن کشیدیم تا بعد از ظهر که امکان دفن پیکر امام فراهم شد.»

(مصاحبه آقای محمد رضا توسلی با نشریه شاهد یاران، شماره 7، صفحه 37)

منبع:رجا نیوز

به گزارش روابط عمومی کوثر ، مراسم بزرگداشت میلاد حضرت فاطمه زهرا (س) ، امام خميني (ره) ، روز زن و سالروز آزادسازی خرمشهر، با حضور اساتید ، طلاب و کارکنان مجتمع علوم اسلامي كوثر برگزار شد .
در اين مراسم ، دکتر محسنی ، استاد حوزه و دانشگاه ، پیرامون خانواده و سیره حضرت زهرا مباحثی را مطرح نمود. وی با بررسی ابعاد زندگي خانوادگی آن حضرت ، اوج لطافت و مهربانی ایشان را نسبت به همسر و فرزندانشان بیان کرد و ايشان را به عنوان الگویی براي تمام تاريخ دانست.
محسنی هم چنین تمام عالم را به لحاظ وجودی ، لیله القدر ، و همه لیله القدر را حضرت زهرا (س) معرفی کرد.
اين مراسم با مدیحه سرایی و اجرای تواشیح توسط گروه کوثر و اهداي جوایز به برترین های قرآنی و پژوهشگران نمونه ، ذاکرین اهل بیت و فارغ التحصیلان مقطع کارشناسی به پایان رسید و نیز از کارکنان اين مجتمع قدرداني شد.
گفتنی است این مراسم روز سه شنبه 3خرداد جاری در سالن اجتماعات مجتمع علوم اسلامي کوثر برگزار شد .

ما شرم داریم از اینکه مطالب منتشر شده توسط این افراد را بیان کنیم تا همگان در جریان این وقاحت ها قرار گیرند. اما شاید همین سکوت کردن های ما جرأت و جسارت را در طرف مقابل افزایش داده است.

صفحات: 1· 2

سر به دیوار بقیع، اندوه تو را مویه می کنم. اینجا بقیع، بیت الاحزان ناله های همیشگی توست.
اشک های تو با خاک بقیع در هم آمیخته است. من بی قراری ات را حس می کنم بانو! هنوز از غربت دلتنگی این خاک، غم مویه های آشنای تو می آید. دنیا، مصیبت نامه می خواند پا به پای تو، برای دست های سقا.
ای اندوه مجسم!
چگونه نبودنت را تاب بیاورد روزگار که سر بر دامان فضیلت تو، ادب آموخته است؟
در حاشیه غربت بقیع، آرام گرفته ای و آرامشی غریب از تو قد کشیده و هوای پیرامونت را احاطه کرده است.
ای غربت نشین اندوه فاطمه! چه کسی می توانست جز تو، سکوت خانه علی را مهمان شکوفه های لبخند سازد؟ چه کسی می توانست جز تو چتر مهربانی اش را بر سر فرزندان فاطمه بگستراند؟ چه کسی می توانست محرم دردهای زینب علیهاالسلام باشد و اشک های بی مادری اش را بزداید؟
بانو! در ناگهان ترین دقایق، تو انتخاب شدی تا مهربانی فاطمه علیهاالسلام را تداوم بخشی، تا حسنین علیه السلام در آینه نجابت چشمان تو مادر را به تماشا بنشینند.
چه پناهگاه خوبی است آغوش مادرانه ات برای گریستن!
چه ساده و مادرانه گوش می سپاری به رنج های من.
چقدر نامت بزرگ است بانو!
ای مادر چهار داغ! مدینه در مدینه حزن و اندوه عاشورا را ضجه زدی تا کربلا ناتمام نماند!
«ام الادب»! اگر عباس، پروردگار ادب و وفاداری است عجیب نیست که از مشک وجود تو سیراب گشته.
مادر فضیلت ها، ای مرثیه همیشه جاری غربت و اندوه بنی هاشم!
«اشک هایت هفت دریا را به جان آورده بود ناله هایت را زنان هفت کشور داشتند»
سایه مهربانی نگاهت را مگیر از کودکان فاطمه. بمان که دل داغ دیده زینب را مرهم باشد حضور مادرانه ات. بمان که خانه علی بی حضور تو سوت و کور است.
«دست هایت در میان خانه مولا وزید کودکان فاطمه انگار مادر داشتند
مادر پروانه های بی قرار نینوا سنگ ها پروانه ات بودند اگر پر داشتند»

جهت عرض تسلیت شهادت بی بی دوعالم

حضرت فاطمه الزهرا (س)

به محضر آقا علی بن موسی الرضا (ع)

راهی مشهد هستم و نایب الزیاره همه عزیزان

سلام خدا و درود فرشتگان بر تو ای سید زنان بهشت، ای فاطمه جان! سلام بر تو كه نامت كلید هر قفلی است و اسمت رمز هر فتحی!
ای راز آفرینش! به خدا سوگند! قفل گنج عظیم «كنت كنزا مخفیا» به نام نامی تو باز شد، و صلای «لولاك لما خلقت الافلاك» برای تو طنین انداز!
ای محبوبه خدا! اگر تو نبودی خدا بهانه ای برای خلقت نداشت و اگر خدا تو را نمی آفرید در غربت می ماند! خدا به شوق تو آفرید و با عشق تو تجلی كرد!
آری، اگر تو نبودی
آهنگ كاروان هستی، به گوش نمی رسید و قافله وجود، به راه نمی افتاد!
اگر تو نبودی؛ بهار سبز نمی شد، تابستان نمی رسید، پاییز زرد و زمستان پیر نمی گشت!
و اگر تو نمی آمدی؛
غنچه های نشكفته، داغ پژمردگی می دیدند و پرندگان نغمه شادی نمی زدند، دختركان معصوم، در بهار، مظلومانه می مردند و در سردی آغوش خاك می آرمیدند.
اگر تو نبودی؛
زمزمه جویباران شنیده نمی شد، بادها مرثیه نمی خواندند، درختان نمی روییدند. گیاهان نمی موییدند، مهر نمی تابید، دریا نمی خروشید، آسمان نمی غرید، باران نمی بارید، گل نمی جوشید و بلبل نمی نالید!

اشك شفق سرخ، دل سیاه و سینه صبح سپید، نمی شد.
ای لیلی مجنون وجود!
خاك وجود ما، با شبنم عشق تو گل شد و درخت آفرینش به شوق تو گل كرد!
اگر تو نبودی!
آدم، دم نمی زد، نوح نوحه نمی كرد، ابراهیم در آتش می سوخت، موسی، در نیل غرق و یوسف در چاه گم می شد، گل مریم نمی شكفت، نسیم مسیح نمی وزید و بوی گل محمدی(ص) آفاق و انفاس عالم را در نمی وردید!
اگر تو نبودی؛
علی(ع) را همسر و محمد(ص) را مادری نبود! اگر تو نبودی، حسن(ع) و حسین(ع) «سید شباب اهل الجنه» نبودند!
اگر تو نبودی، هیچ ستاره ای در آسمان ولایت نمی درخشید و هرگز كوكبی در ظلمت خاك سوسو نمی زد!
اگر تو نبودی، تربت كربلا شفا نمی داد و عطر خون خدا جهان را آكنده نمی ساخت!
لاله ای نمی رویید، زنبور عسلی، شهد گل های شهادت را، نمی چشید!
و نوای نی نوا، تا همیشه روزگار، در گوش تاریخ طنین انداز نبود!
اگر تو نبودی؛………..

ادامه مطلب >>>

صفحات: 1· 2

Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4 alse” LatentStyleCount="156″>

e="font-family: tahoma,arial,helvetica,sans-serif;">به مناسبت زاد روز ميلاد سیده العقائل ، حضرت زينب کبري (س) ، مراسمي در مجتمع آموزش علوم اسلامی کوثر ،برگزار شد .

به گزارش روابط عمومي کوثر ،در اين مراسم مریم عباسی از مبلغات کوثر در خصوص بعد تربیتی حضرت و رسالت مادران امروزی در تربیت فرزندان به خصوص دختران گفت: شناسایی و الگو برداری از بانوان تاریخ ساز دنیا ، مانند حضرت زهرا(س) و حضرت زینب(س) راهگشای مادران است.

وي در ادامه گفت : ايشان الگویی به تمام معنا در زندگی برای زنان می باشد که در مصائب و سختيهاي زندگي هيچگاه از ياد خدا غافل نمي شد .

عباسی خاطر نشان کرد: بانوان به خصوص خواهران  متدينه ما همواره بايد مثل زينب کبري (س) ولايتمدار و در تربيت فرزندان ولايي با الگو گیری از امیر المومنین (ع) و حضرت زهرا (س) کوشا باشند.

در ادامه اين مراسم يکي از مداحان اهل بيت عصمت و طهارت به مديحه سرائي پرداخت .

شايان ذکر است این مراسم روز شنبه 20 فروردین جاری با حضور طلاب ، اساتید و کارکنان کوثر در نمازخانه این مجتمع برگزار شد .

در شيعگي اکثر ما ترديد است

مولا ز گناه خلق در تبعيدست

نفرين به شعور نقشه جغرافي

بحرين عزا گرفته، ايران عيد است

حسن ختام نوشته های امسالمو یک حدیث از پیامبر قرار دادم.

پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) می فرمایند:

خدای عزوجل هفت گروه را درسایه ی لطف خود جای دهد روزی که سایه ای جز سایه ی لطف او نیست:

۱) پیشوای دادگر

2) جوانی که در عبادت و پرستش خدای عزوجل تربیت شده است

3) شخصی که چون از مسجد بیرون رود دلش در بند آن است تا بازگردد

4) دو نفر خداپرست که به منظور خداپرستی گرد هم آیند تا اینکه از هم جدا شوند

5) شخصی که در جای خلوت به یاد خدا عزوجل بیفتد و از ترس او اشک از دیدگانش جاری شود

6) شخصی که زن زیبا رویی او را به عمل خلاف عفتدعوت کند و آن شخص در پاسخ بگوید من از خدا می ترسم

7)شخصی که صدقه ای چنان پنهانی بدهد که دست چپش از آن چه به دست راست صدقه می دهد آگاه نشود.

صدمبارک به تو آن عیدکه فردا باشد / نـوروز نـوید وصـل دلـها بـاشـد

امـیـد که با فضل خداوند جـلـیّ / سـال فـرج مـهـدی زهـرا باشـد

آمین

*******************

سال نو مبارک

ان شا الله بهترینها(و ما عندالله خیر و ابقی- فقط خدا میداند و بس ) نصیبتان  گردد.

میلاد آینه مهربانی ها، خاتم پیامبران، رحمت زمین و آسمان، نبي مكرم اسلام بر پیروان یکتا پرستش مبارک باد!

مبارک باد، میلاد روشنی و نیکی! خجسته باد، قدم های نورسیده انسانیت و یگانه پرستی! امشب، از گوشه گوشه آسمان، سمفونی ستاره بلند است.
عود بسوزانید و کوچه های دلتان را مفروش از شکوفه کنید؛ که برترین مخلوقات خداوند، از راه می رسد.
ای همسایگان روشنی و نور! دف بزنید و آستین بیفشانید که رحمت دو جهان، با قدم های بهشتی اش، زمین را متبرک کرده است. سپیده دم، به مبارک باد دریا آمده است و کوه، سرود میلادی بزرگ را به بازتاب برخاسته. او می آید و آیین مهربانی، روح بشریت را تسخیر خواهد کرد.
ای آخرین فرصت روشنایی! آمدنت را دف می زنیم و مژده میلادت را شکوفه می باریم.
نفس هایت، معجزه مسیح است و چشمانت، جسارت موسی.

ایوب، فصلی از صبوری تو است؛ آن هنگام که صفحات جاهلیت را ورق می زدی و استخوان هایت را سرمای آن همه بی خبری، می سوزاند. نوح بودی؛ وقتی که آخرین کشتی نبوت را بر اقیانوس سخن چینی ها و بغض ها می راندی؛ بی آنکه بادهای هرزه کینه و جهل، روح استوارت را بلرزاند.

تو آن آخرین فرستاده ای که تمام رسولان خداوند، به ستایشت برخاسته اند. تو آن خاتم عشقی که تا جهان باقی است، آزادگان زمین، به پابوسی ات می شتابند.

ای آن که خدا از نور خویش، تو را آفرید و بر تو سلام داد و جهانی را در رکاب تو گذاشت تا معلوم شود که تاریخ انسان، چون تو نداشته و چون تو نمی آورد؛ و ای چراغ رها شده در پرواز! تو، عاشقانه سرود زندگی در گوش خلق زمزمه کردی؛ بر تو درود!

حضرت آیت الله خامنه ای ( دامت برکاته):

 ملت ايران با الهام از هدايتهاي امام راحل با ايمان و اراده و هوشياري خود گردنه هاي دشوار را پشت سر گذاشت و به موفقيتهاي درخشان دست يافت. 

شاخصه‌های یک خانواده دینی 

اگر اعضای خانواده در کنار هم با محبت بنشینند، ثواب آن برتر از اعتکاف درمسجد است. 

*نگاه دین به کانون خانواده به چه شکلی است و در متون دینی از خانواده با چه تعابیری یاد شده است؟

* در منابع دینی شاخصه‌های یک خانواده دینی چیست؟

*چهار ویژگی یک خانواده موفق

*تذکر اضافی ممنوع

*مدیریت عواطف

*الرجال قوامون علی‌النسا

و…

پاسخ این سوالات را در ادامه ی مطالب از زبان حجت الاسلام و المسلمین کرمی ، ببینیم

صفحات: 1· 2

صفحات: 1· 2

محرم که میشه، تازه می فهمم که چقدر تحریف تو جامعه ی امروزمون نسبت به دین به وجود اومده و تقریبا هر سال شاهد بدعت های جدیدی هستم که هر بار متعجب تر از قبل می شم.

اولین بار که مداحی با نوای پاپ شنیدم تمام موهای تنم سیخ شد و فکرش رو نمی کردم روزی اونقدر معمولی بشه که تو همه ی ایستگاهای صلواتی صداشون رو بشنوم و تعجب نکنم! نمی دونم این سیر عزاداری که داره به سمت ظاهر نگری محض پیش میره تا کجا می خواد ادامه پیدا کنه؟!

این روزها یاد سخنی از مرحوم دکتر علی شریعتی می افتم که می گفت:

“” حسین ضعیفی که باید برای او گریست نبود… آموزگار بزرگ شهادت اكنون برخاسته است تا به همه آنها كه جهاد را تنها در توانستن مى ‏فهمند و به همه آنها كه پیروزى بر خصم را تنها در غلبه، بیاموزد كه شهادت نه یك باختن، كه یك انتخاب است؛ انتخابى كه در آن، مجاهد با قربانى كردن خویش در آستانه معبد آزادى و محراب عشق، پیروز مى ‏شود و حسین «وارث آدم» - كه به بنى‏آدم زیستن داد - و «وارث پیامبران بزرگ» - كه به  انسان چگونه باید زیست را آموختند …  “

درس عاشورا چه بود؟ گریستن بر درد و رنج های آن بزرگواران؟ یا نشان دادن مسیری برای زندگی بشریت؟ ای کاش کمی تو این مجالس عزاداری از سیره ی زندگی، روش بندگی و راه پیموده ی امام حسین (ع) می گفتند بجای زخم هایی که هر سال تکرارشان می کنند…

و باز هم دکتر شریعتی می گفت:

“در عجبم از مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی می‌کنند اما برای حسینی که آزاده زندگی کرد٬می‌گریند.

حسین بیشتر از آب تشنه ی لبیک بود.افسوس که به جای افکارش، زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند. “

شب يلداست چنان باش که خرابت نکند

غافل از واقعه کرب و بلايت نکند

اي که دم ميزني از عشق حسين بن علي

آنچنان باش که ارباب جوابت نکند……….

 یلدای امسال راهمراه با خانواده ی داغدار حسین علیه السلام

می گذرانیم که گرد شمع وجود زینب سلام الله علیها بنشته اند ….

السلام على عبد الله بن ‏الحسين، الطفل الرضيع، المرمى الصريع، المشحط دما، المصعد دمه فى السماء، المذبوح‏ بالسهم فى حجر ابيه، لعن الله راميه حرملة بن كاهل الاسدى

طفل شش ماهه تبسم نكند پس چه كند 

   آنكه بر مرگ زند خنده، على اصغر توست

از توی خرابه های شام، صدای یه کودک به گوش می رسید. همه اونایی که در میون اسرا بودن، می دونستن که این صدای رقیه، دختر کوچک امام حسینه. اون حالا از خواب بیدار شده بود و سراغ پدرش رو می گرفت. او انگار خواب پدرش رو دیده بود. اون وقت یزید، کسی که دستور داده بود امام حسین و یارانش رو به شهادت برسونن، دستور داد سر امام حسین علیه السلام رو به دختر کوچولو نشون بدن. وقتی حضرت رقیه علیهاالسلام سر بریده پدرش امام حسین علیه السلام رو دید، با فریاد و ناله خودشو روی سر بریده پدرش انداخت و همون جا، روحش به سوی آسمون آبی پرواز کرد. سلام ما به روح بلند او.